De basis van voetreflexologie vinden we in het oude China, waar de kennis van reflexbanen in het menselijk lichaam duizenden jaren oud is . Acupunctuur is een voorbeeld van een toepassingsgebied en reflexologie is hieraan nauw verwant.
Ook werd voetreflexologie al beoefend in het oude Egypte. Zo is er een muurschildering gevonden in de graftombe van Ankmahar in Saqqara, waarbij mensen op elkaars voeten en handen aan het werken zijn.
De meer recente geschiedenis van reflexologie vinden we terug in het jaar 1902. Dr.Fitgerald, hoofd van de neus-, keel- en oorafdeling in het Central Londen Hospital, paste met succes de techniek van vingerdruk toe, om pijn te verlichten.
Een andere arts Dr. Joe Shelby Rily, raakte geïnteresseerd in het werk dat Dr.Fitgerald deed. Zijn therapeute Eunice Ignam heeft uiteindelijk de zones van de voet in kaart gebracht. In 1930 begon Eunice haar theorieën in de praktijk te brengen en dit onder andere op haar neef Dwight Byers wie aan astma en hooikoorts leed. Haar behandelingen gaven Dwight steeds enorme verlichting. De heilzame werking van voetreflexzonetherapie beschreef ze in haar boek: ‘Stories the feet can tell’. Met dit boek heeft ze reflexzonetherapie een wereldwijde bekendheid gegeven. Na de dood van zijn tante, in 1974, nam Dwight Byers haar werk over en richtte het International Institute of Reflexology op, om de originele Eunice Ignam methode te onderrichten in heel de wereld.
Met enige fierheid kan ik u vertellen dat ik persoonlijk verschillende seminaries van Dwight Byers gevolgd heb.
Ook heb ik les gehad van Tony Parker, een osteopaat die een praktijk heeft in Londen, en samen met Dwight Byers door verschillende continenten reisde om voetreflexologie te doceren en meer gevorderde technieken aan te leren aan gevestigde therapeuten.
